WEER THUIS

De vlucht van Johannesburg naar Parijs heeft een sprintkampioen opgeleverd. Op het vliegveld zaten wij beiden in de startpositie, wie is het eerst op het toilet. Carla is de echte kampioen !! Zij heeft alle records verbroken en met samengeknepen billen heeft zij haar prijs '1 rol luxe toiletpapier' in ontvangst mogen nemen. In het vliegtuig hebben wij stoelen bij de nooduitgang ( letterlijk) gevraagd omdat deze bij de toiletten zijn. Carla trok bij binnenkomst al haar eerste sprint en haalde het maar net. Verder werd zij steeds beroerder, kreeg veel aandacht van personeel en uiteindelijk is besloten in de business class een bedje voor haar te maken en daar heeft zij de verder nachtvlucht doorgebracht. Helaas, ik mocht haar geen gezelschap houden. Deze oude krijger( tja frans er is nog hoop) had twee glazen whiskey genomen en dat heeft waarschijnlijk alle bacteriën onmiddellijk op de vlucht doen slaan en ik kon weer rustig blijven zitten en keek weer helder wereld in. Af en toe even gluren en over haar bolletje aaien, nou dat mocht nog wel. Carla veel geslapen en ik hen een aantal films bekeken, slapen was er deze nacht niet bij, mede omdat naast mij een reusachtige man uit India zat, die met zijn gewicht veel ruimte innam. De omvang van zijn lijf was evenredig met het geluid dat hij tijdens zijn slapen produceerde. Nu lig ik al wakker van een piepje, laat staan dat ik ( zelf met oorstroppers) de slaap kon vinden. Na een hele harde lading in Parijs( ENORME DIKKE MIST) doorgevlogen naar Schiphol en daar werden wij door een groot gezelschap ontvangen. Esther en casper, moeder van Carla met neefjes Daan en Thijmen en ook mijn broer en hetty. Kees en Hetty waren voor mij verassend genoeg op Schiphol en hun aanwezigheid ontroerde mij. Samen nog wat gedronken en daarna nar huis. Thuis gekomen, was is het koud hier, een beetje voor ons uit zitten staren en vroeg naar bed gegaan. Vandaag alles weer op orde brengen, hoewel ik eerst nog even dit verhaaltje wilde schrijven. Ik heb dan nog het gevoel dat ik op reis ben en dat wil ik eigenlijk zo lang mogelijk vast houden. OkÉ, DAT WAS HET VOOR DEZE REIS, BEDANKT VOOR ALLES REACTIES EN TOT DE VOLGENDE REIS. WIJ ZIEN WEL WAAR HET VERLANGEN ONS BRENGT

JOHANNESBURG - PARIJS

Op dit moment zitten wij in de Lounge van Air France ( voor business klanten) en ligt Carla gestrekt op een bank. Zij is zo ziekjes en ik voel mij ook niet toppie poppie. Gisteren hebben wij waarschijnlijk iets gegeten wat niet tot de categorie 'koosjer' behoort. Rommelige maag, gammele beentjes, zweterige hoofdjes en koude rillingen. Carlavertelde net 'ik zag er beter uit toen ik wegging, nou en dat zag er ook niet uit volgens haar' Tja dat is even afzien, edoch dat hoort nu eenmaal bijreizen. 4 weken hebben wij voor onszelf gezorgd en danna een kerstdiner krijgen wij dit als kerstpresentje. De vlucht van Cape Town naar Johannesburg hebben wijoverleefd en straks kunnen wij slapen, althans als de maagjes ons dat toestaan. Wij hebben wel een heel leuke tijd in Cape Town gehad. Veel rondgezworven in de stad en met dank aande tips van ons gastvrouw, hebben wijook bijzondere plekjes ontdekt.Over een uur vertrekken wij en dan nog even Parijs aandoen en dan Schiphol. Wij verheugen ons ook op onze terugreis,voornamelijk omdat wij familie en vrienden missen. Als wij iedereen weer hebben gezien, plannen wij onze volgende reis weer. Hahahaha, dat zou tocht heerlijk zijn, hoewel wij verheugen ons ook op de skivakantie, vooral met poedersneeuw, zonnetje en knisperende lucht. So far so good , daar wil ik mee eindigen, iedereen bedankt voor het meereizen en de reacties die wij hebben ontvangen. Tot de volgende reis, dan nemen wij jullie ook weer mee.

CHRISTMAS DAY

Op de foto's kun je zien hoe wij de dag beginnen. Heerlijk zonnig, op balcon een heerlijk ontbijt en straks naar beneden om een duik in het zwemband te nemen. Daarna heerlijk BBQen met een koel glas heerlijke sauvingnon blanc bij een zwoele avondtemperatuur van 20 graden. Wij wensen jullie ook heel prettige kerstdag(en) en leef het leven, geniet,geniet,geniet.

BYE CHEETAH, HELLO CAPE TOWN

Vanmorgen vroeg op, was bewolkt en ik verwachte regen, juist op het moment dat je de spullen droog wil inpakken en ook de auto delivery klaar wil maken. Zelf Carla geloofde het deze keer en kwam gelijk met mij uit onze dakkamer ( 06.30 ). Om 07.30 begon het inderdaad te regenen en helaas niet alles was gepakt en gezakt. Gelukkig is het weer zeer wisselvallig en toen wij gingen rijden keken wij waar het nog blauw was en daar naar toe gereden. 30 kilomter verderop scheen de zon en hebben wij onze opruimwoede verder kunnen botvieren. Alles gepakt en auto weer een beetje toonbaar gemaakt. Op weg naar guesthouse Upperbloem in Cape Town hebben wij nog een spectaculzire rit langs de kust gemaakt. Vooral Chapmans Peak was een uitdaging. In questhouse was leuke ontvangst en wij hebben een prachtige kamer met uitzicht over de stad ( zie foto). Moesten wel heel heel stijl omhoog, maar onze Cheetah heeft ook deze krachtproef glansrijk afgelegd. Spullen uitgeladen en Cheetah naar Houtbaai gebracht, half uur rijden van Cape Town. Daar ontvangen dor Travis, vrouw van Mike en beiden hadden het zeer druk i.v.m. de komende kerstdagen. Ik dacht dat Just Done It 4x4 een klein bedrijfje was, maar zij hebben 28 landrovers die door heel afrika rondtoeren. In de nieuwste uitvoeringen hebben zij een 'traching systeem' en een 'panic button', voor het geval dat er iets met de auto of met de huurders zal gebeuren. Tja, zonder deze hulpmiddelen vonden wij het toch ook heel plezierig en moesten wij zelf de nodige problemen oplossen of overwinnen. Daar gaat toch onze voorkeur naar uit, avontuur moet wel avontuur blijven. Goed, Cheyah achtergealten en wij missen hem nu al. Zo'n kamer is toch weer binnen en buitenleven heeft toch meer charme en zelf ' stinkend van de rook' in bed stappen wordt gemist. In Houtbaai zijn wij gebleven en daar heerlijk geluncht. Toen wij teruglipen zagen wij een visersboot die je naar een robbeneiland bracht. Tickets kopen en mee, 5 minuten later vertrok de boot. Eenmaal buitengaans waren er flinke golven en plotseling kwam, zonder aankondiging, verdriet omhoog. Tja, ineens waren daar de beelden en het gevoel van de asverstrooing. Dat betekende wel weer even water(landers) naar de zee dragen. De robben ( zie gisteren geplaatste foto's ) hebben daarna weer voldoende voor afleiding gezorgd en konden wij daar ook weer van genieten. Daarna de bus naar Cape Town genomen en ook de bus volgde de kustroute, waarvan de weg soms enkele meters van de zee ligt. Weg hoog, zee lager. In Cape Town zijn wij bij Waterfront uitgestapt. Dat is een geheel nieuwe ontwikkeld havengedeelte, waar alle oude pakhuzien e.d. zijn opgeknapt en prachtig hersteld. Uiteraard alles zeer commercieel uitgewerkt. Carla haar ogen gingen onmiddelijk op de 'kraaien'stand. Leuk om langs. met nadruk op langs, de winkeltjes te lopen en op een terrasje een heerlijke versnapering te nemen. Wij hebben herlijk geslenterd door dit gebied en vooral de muziek gaf ons 'feel good' ( zie ook foto's van gisteren).Terug naar questhouse taxi genomen, want wij zagen er letterlijk als een berg tegenop om omhoog naar questhouse te lopen. Uiteindelijk kost dat hier maar een paar euro, dus dan is de beslissing snelgenomen. In guesthouse nog even met andere gasten een drankje genomen ( mexicaanse en engelse ). Naar bed en wel wennen aan de enorme omvang die wij tot onze beschikking hebben. Goed geslapen en vandaag gaan wij Cape Town verkennen, zwerven door de stad is ook altijd een leuke bezigheid. Misschien nog de Tafelberg op, uiteindelijk moet je daar wel bovenop zijn geweest als je in Cape Town bent. So far so good en dit zal wel één van de laatse verhalen zijn.

WAGGELENDE PINQUINS EN BRUTALE APEN

Vandaag onze laatste dag met de Landrover Kalahari Defender ofwel onze Cheetah. Wij maken een rondje Cape Peninsula National Park, ofwel het wormvormig aanhansel onder Cape Town. Ook hier weer genoten van prachtige vergezichten, de zee en vooral van de pinguïns en brutale apen. Jammer dat dit een bekend rondje is voor de mensen in Cape Town, zeker als het tegen de kerst loopt en de meeste mensen vrij zijn. Trouwens het is hier zomervakantie en zijn de scholen een maand gesloten. Met 4x4 kunnen wij op plekken komen, die voor andere niet toegankelijk is.Overal worden wij hier gewaarschuwd voor de BABOONS. Wij hadden nog geen aap gezien en plotseling liep er een hele grote groep langs de kant van de weg. Hele grote baboons en ook hele kleintjes die onder aan de buik van hun moeder hangen. Op de wijze hoe ze je aankijken merk je al dat zijn hele brutale en agressieve beesten. Toen wij even stilstonden ( alles dicht, want voor je het weet zijn ze binnen en pakken wat ze pakken kunnen)stond langs de kant een bakkie met open achterzijde. Eigenaar vergeten om flessen drinken binnen te zetten en binnen enkele ogenblikken stormden de grote baboons op de auto af. Eerst een gevecht wie de buit binnen mag halen en de overwinnar greep naar de eerste fles. Op de foto is te zien hoe hij dat doet en verbazingwekkend was de wijze waarop hij de dop van de fles schroefde. Later voegde hij zich weer bij de groep, waar ik een kleintje zag lopen met een klein flesje, die was zeker aan het oefenen. Daarna trokken zij verder en het is echt een bende op rooftocht. Wij hebben enorm gelachen bij de pinquins, het blijven leuke beesten om te zien en vooral de wijze waarop zij lopen. Dat gewaggel werkt echt op je lachspieren. Tenslote naar Kaap de goede Hoop gegaan. Dat is, net als Timboektoe en Wladiwotstok van die namen die in mijn geheugen staan geprint. Vroeger wilde ik daar al naar toe en het is toch prachtig om die dromen van toen werkelijkheid te kunnen maken. Na Kaap de goede Hoop verder gereden en boodschappen gedaan voor onze avondhap. Campsite gezocht, helaas geen uitzicht op zee, in Muizenberg. Prima plek, vuur gemaakt en ons diner klaargemaakt. Onze laatste ( althans hier!!)openlucht diner en slapen in ons dakhotel. Morgen de auto inleveren en dan naar ons guesthouse 'Upperbloem'in Cape Town ( Kaapstad). So far so good en ook de verhalen zullen langzaam maar zeker afnemen.

GIERENDE WIND EN HUILENDE WOLVEN

In Cedergebergte heerlijk twee dagen rustig doorgebracht. Zwemmen in rockpool, lezen, luieren en lekker eten. Koken op vuur of braai gaat steeds beter en met een heerlijk glas wijn uit de streek smaakt het prima. Wij zijn van de campsite vertrokken ( zie eerste foto, ligt beneden bij groene strook) en hebben een prachtige tocht door de bergen gemaakt. Heel veel wasboard wegen en door het gerammel en getril moet er regelmatig het één en ander wordt vastgemaakt c.q. aangeschroefd. Na de bergen zijn wij naar de kust gegaan. Tietiesbaai is de bestemming. Daar kun je op het schelpenstrand c.q. rotsen vrij kamperen. De verwachtingen werden helemaal waargemaakt. Wat een prachtige plek, alleen de wind gierde over ons dakhotel en alles moest goed worden vastgezet, anders waren wij van de cheetah afgewaaid. Je kunt het op de foto zien, daktent staat helemaal bol. Wel genoten van een prachtige zonsondergang, wat op de foto's te zien is. S' nachts onrustig geslapen vanwege de gierende wind. Midden in de nacht was het opeens windstil en was alleen het geklots van de zee nog hoorbaar. Volgende dag zijn wij naar West Coast National Park gegaan. Op zoek naar de pinguïns, deze niet gevonden, maar wel rotsen vol met robben. De rotsen zijn helemaal wit van de uitwerpselen en gelukkig ver genoeg om de stank niet te hoeven opsnuiven. Het West Coast N.P. is een prachtige plek, weinig wild, met uitzondering van veel struisvogels en Afrikaanse elanden. Nog niet eerder gezien, dus hup op de foto ermee. Aan het eind van de dag zoeken naar een campsite en toen kwamen wij erachter dat het vakantie is en dat wij in een zeer populair gebied waren. Geen plek en als toen wij wel een campsite vonden was deze dicht!!. De bewaker aan het het vertelde dat alle campsites hier om 5 uur dicht gaan en dat het nu 4 uur was maakt niet uit. Het is toch vol dus gaat de eigenaar weg. Uiteindelijk hebben wij de nacht doorgebracht op het terrein van een manege annex hondenpension ( kennel). Nou dat hebben wij geweten. De buren verderop hadden een party van 7 uur s'avonds tot 7 uur s'ochtends en dat ging gepaard met stevige housemuziek. Midden in de nacht huilende wolven ( bleken huskies te zijn) en dan om 04.00 uur hanen, pauwen en ander gevleugelde vrienden die de dag met veel kabaal wilden beginnen. Uiteindelijk werkte dat op onze lachspieren, vooral toen ook nog de duiven het nodig vonden om luidkeels hun koerende geluid kenbaar te maken. Het voordeel is dat je vroeg uit de veren bent. Wij hebben de kust verlaten en zijn weer de bergen ingegaan. Limietgebergte, ruig en woest, daar doorheen getrokken en uiteindelijk op een mooie campsite terecht gekomen. Heerlijk een frisse duik ( duikje) genomen in een mooie water stroom ( zie foto). Ook hier was ons de nachtrust niet echt gegund. Om 01.00 uur werden wij wakker van stemmen in het donker en plotseling veel licht. Was een familie ( 20 personen ) met kleine kinderen over de hekken geklommen om zich naast ons te nestelen. Wij om stilte gevraagd en uiteindelijk zijn zij door bewaking weggehaald en naar elders overgebracht. Daarna een rustige nacht gehad. Vandaag vertrokken richting Stellenbos, wij willen naar Kaapzicht Wine Estate en hopen daar Dave aan te treffen. Dave heeft ons naar Maputo gevlogen ( privé ) in Mozambique. Zijn familie runt deze Wine Estate. Helaas was hij er niet. Wel een prachtige rit gemaakt. In Stellenbos hebben wij nog enige aanpassingen gedaan aan onze Cheetah. Verder ons vergaapt aan de 4x4 shops met de meest fantastische camping equipment. Veel nieuwe ideeën opgedaan. Daarna langs de kust richting Kaap de Goede Hoop.Halverwege staan wij op een prachtige campsite met een fantastisch uitzicht op zee. Daar zit ik nu te schrijven en morgen onze

laatste dag met onze Cheetah. Moeten dan afscheid gaan nemen. Huuueeeeeee !!!! Daarna nog een paar dagen in Cape Town ( Kaapstad). Daarover volgt nog een laatste bericht. So far so good.

VAN VLAKLAND NAAR BERGLAND

S' ochtends vroeg uit de veren ( 06.00 ), ontbijt voor twee ( zie foto), de cheetah starten en weer op weg. Net op weg hoorde ik het geluid van een DC3 en rook kerosine. Daar moest ik meer van weten. Er was inderdaad een landingsstrip en het vliegruig was inderdaad een DC 3 die door de luchtmacht van SA wordt gebruikt. ( zie foto's). Praatje gemaakt met lokale garagehouder die ook deze landingsstrip beheert en voor brandstof zorgt. Verder op weg,vandaag voornamelijk veel gravel - en zandwegen. Gaan naar Namagua National Park, een zeer uitgestrekt landschap in wisselende gedaanten. Eerst nog vlak, dan gaat het geleidelijk over in heuvelachtig. Ook hier weer een prachtige omgeving en al slingerend rijden wij 100 km door dit landschap. Helaas, bij de gate werd ons duidelijk dat het niet mogelijk was hier te overnachten. De enige mogelijkheid was in een hutje en daar hadden wij even geen zin in. Wij voelen ons het prettigst in de vrije natuur en op de kamer van ons dakhotel. Ander voordeel. altijd je eigen bar en restaurant bij de hand. Althans dan moet er wel altijd voor een aantal dagen eten en drinken worden ingeslagen en vooral vele liters water. Meestal hebben wij 50 liter bij ons. Dit gedeelte van SA en ook het gedeelte in Botswana doet het meeste denken aan het woeste Australië. Frans en Eshter toeren daar nu rond en uit hun mail begreep ik dat wij ongeveer tegelijkertijd van het prachtige natuurverschijnsel 'de lightningshow' in donkere wolken en over grote afstand, hebben genoten. Hier gelukkig minder 'muddy' dan in Australia. Hoewel het glibberen over glad zand nog steeds alertheid van de chauffeur vraagt. Wij zoeken naar een alternatief om te overnachten, was mogelijk in Groenriviersmond, maar dat was richting de kust en dat was niet de weg die wij wilden volgen. Via Wallekraai konden wij naar Garies, een klein plaatsje aan de verbindingsweg van Springbok naar Kaapstad. De rit naar dit plaatsje was weer zeer afwisselend en ook hier kwamen wij weer in een weelderig palet van kleuren terecht. Heel veel kleur in een verder okerkleurig landschap. Ook kwamen wij weer groepen Springbokkern, gemsbokken, hartebeast en wonder oh wonder twee zwarte Klipspringers, dat is een soort springbokje maar dan zwart en dat is hier heel bijzonder. Het schijnt hier in Augustus en September één grote bloemenzee te zijn en dat is gelijk ook de grote toeristische trekpleister van dit gebied. Aangekomen in Garies leek het wel of wij in een western film terecht waren gekomen. He hoofdstraat was een lange zandweg met langs beide zijden voornamelijk winkeltjes en overnachtingsmogelijkheden. Het ontbrak nog net aan de grote grasbollen die door de wind de hoofdstraat worden doorgejaagd en het piepen van de saloondeuren. De campsite was aan het eind van deze hoofdstraat en daar aangekomen troffen wij een zeer desolate plek aan. Verder stonden daar een aantal rijen stoelen, grote tafels en werd een groot vuur gestookt. Morgen is het hier Nationale feestdag en dat wordt hier ingewijd met veel eten en vooral drank. Niet zo'n heel geschikte plaats om te overnachten. 90 km verderop bij Vanrhijnsdorg waren nog twee mogelijkheden en weer op asfalt is dat voor ons een uur rijden ( als er geen vrachtwagens voor je zitten). Hier was een kleine campsite met een restaurant. Joepie, auto neergezet, drankje genomen en genoten van een heerlijke maaltijd ( met patat!!!). S' nachts waren wij minder blij, oja morgen nationale feestdag en dat hebben wij gehoord vanuit het restaurant/bar, waar de geluiden ons in vele decibelen tot 03.00 uur konden bereiken. Welkom in bewoonde wereld! Volgende dag naar Cedesgebergte, een lang gekoesterde wens van mij om hier naar toe te gaan. Het is een prachtig berggebied en de gravel/zand wegen slingeren van top naar vallei en dan weer omhoog. Ik wist dat hier een hele mooie campsite midden in Cedergebergte noest zijn en daar gingen wij heen. Na een intensieve rit, uiteraard genoten van alle vergezichten, kwamen wij aan op de Jamaka Organic Farm, waar de campsite is. Prachtige plek aan de Algeria, een zijarm van de Olifantsrivier. Het beeld wordt enigszins verstoord door zwart geblakerde struiken en bomen. In Februari heeft hier een fikse brand huisgehouden en alle sinaasappelbomen en rooibos thee struiken zijn vernietigd. Wonder oh wonder is de campsite ongedeerd gebleven. Het voor is letterlijk over de camp site gesprongen naar de overzijde waar de berg waar het bergop zijn weg heeft vervolgd. Hier blijven wij twee dagen en op deze plek ben ik dit verhaal aan het schrijven ( zie foto). Ondanks de brand mag hier s;avonds weer gewoon vuur gemaakt worden om het eten te bereiden en gezellig bij het kampvuur een drankje te drinken Wij blijven daarna ook nog in dit gebied en gaan daarna richting kust. Gaan naar West Coast National Park en dan schiet het al weer op ( nog maar 5 dagen met de Cheetah ). So far so good !!

DE LEGE VERLATENHEID

Na twee prachtige dagen in Augrabies N.P. zijn wij richting Goegap N.P. gereden. Langzaam veranderde de landschappelijke kleuren rood/paars van de bergen, rood/bruin en oker van het zand in meer onbestemde kleuren. Flets grijs en vaal geel waren de kleuren die zijn intrede deden. Wij reden letterlijk de verlatenheid in, waarin de leegte steeds voelbaarder werd. De weg was recht en lang, pas na 284 kilometer was onze eerste afslag. Het asfalt zinderde onder de hitte van de zon. Daar komen dan opnieuw de herinneringen, de leegte van het landschap slaat dan naar binnen en langzaam wordt de leegte van binnen opgevuld met beelden en herinneringen aan paps en mams. Opnieuw wellen de tranen, tot zij niet meer binnen willen blijven en dan stromen zij langzaam naar buiten. Hier in dit dorre en verschraalde landschap vallen de tranen als kostbare parels op de grond en dankbaar voor deze geringe hoeveelheid water zie je, bwvs, de bloemen uit de grond schieten. Circle of live!! Het zijn geen onplezierige momenten, alleen wat onhandig als je de weg wilt vervolgen. Deze emoties golven dan op en neer en na een tijdje wordt het weer rustig en genieten wij weer van onze 60 jaren muziek, die in volle omvang is meegenomen. Altijd heerlijke road muziek en Carla galmt bijna alles uit volle borst mee. Eindbestemming is Goegap N.P. en voor wij daar naar toe gaan, eerst nog even boodschappen doen in Springbok. Ik zei tegen Carla: aan de hoofdweg is een Super Spar en daar is echt alles te krijgen. ( wist ik van eerdere reis naar Namibië ). Inderdaad de Spar was er nog steeds en na boodschappen te hebben gedaan, gingen wij naar onze Camp site in het N.P. Weer helemaal alleen. Voor het eten eerst nog een prachtige 4x4 tocht gemaakt door het N.P..Daarna hout voor de braai aangemaakt en dan koken op het houtvuur en houtskool. Nu zit ik aan mijn tafeltje te schrijven, terwijl Carla het vuur hoog houdt om alle gedierte en ongedierte op afstand te houden. Wij nemen nog een glas rode wijn, proosten op het leven en gaan dan heerlijk slapen in onze eigen daklodge. So far so good, ik kan deze tekst morgen nog op reismee zetten met wat foto's, daarna zal het wel weer enige tijd duren.