It's HOT HOT HOT

Vanuit Kalahari Gemsbok zijn wij richting Green Kalahari gegaan. Strakke blauwe lucht en temperaturen van 40 graden en meer. Dat is wat ons de komende dagen steeds zal vergezellen. Het is een droge woestijnhitte en als je een witte boterham in de wind houdt dan krijg je een heerlijke geroosterde boterham. Altijd handig voor een toatje met tonijn. Zoasl in eerde berichten is het olielek probleem opgelost. Weer improvisorisch omdat het 'doppie' niet te krijgen was. Nu een plug met rode silicone erom heen en het werkt. De jongens in de Landrover garage hadden daar veel lol in en ik mocht absoluut niets betalen, terwijl ze er toch een middag mee bezig waren. Zelfs een tip wilde zij niet accepteren, ga jy maar lekker rij!! De campsite in Uptington was wel even een shock voor ons. Ineens stonden wij op een holiday resort, wat er trouwens prachtig uitzag. Palmbomen en veel acaciabomen voor de broodnodige schaduw. Ineens veel zwarte Afrikaners die hier vakantie houden en heel veel van muziek en dans houden. Carla is s' avonds nog even naar zo'n feestje gelopen om te kijken hoe dat gaat. Uiteraard kwam zij pas na een uur terug, moest blijven, drankje accepteren enz. Hellas is de muziekkeuze van blank en zwart totaal verschillend, de blankie draait heel hard Neil Diamond, terwijl de zwart man stevige (eigen) soulmuziek liet horen. Wel prima geslapen, tot om 04.00 uur ineens twee mensen een tent naast de Landrover kwamen opzetten en toen hij stond hem ook weer afbraken en weggingen. Rare lui die witmensen. Volgende dag boodschappen doen en de verhalen en foto's op reismee zetten. Toen richting Augrabies Falls N.P.. Dat was een hete zinderende tocht, opnieuw bleek ons airco het niet te doen. Was weer de eerste keer na Rustenburg dat wij de Airco gebruikte. Waarschijnlijk is de leiding opnieuw gebroken door het ruige werk in de Kalahari Gemsbok. De auto doet het prima, komt overal doorheen en zwoegt zich door zand, modder, rivieren. Alleen de luxe wil niet. Met ramen open en kleppen voor open komt er gewoon wind binnen en zo hoort het ook eigenlijk. In N.P. aangekomen bleek de door mij gereserveerde plaatsen op de campsite te zijn gecanceld. Ik had wel gevraagd om wijziging en als dat niet kon om canceling. Bleek inderdaad niet te kunnen want campsite was vol. Zal wel in mijn mail staan, die heb ik nog niets geraadpleegd. Geen zin om terug te gaan ern nu zitten wij in een self-catering lodge. Koken zelf en hebben ineens wel airco in de kamer. Het bed is ineens ook heel groot en ik moet Carla roepen of zij nog wel naast mij ligt. Genieten van deze onvoorziene, maar aangename luxe. Kregen trouwens 25% korting, omdat het meisje achter de balie het heel vervelend vond en waardering had voor het feit dat wij vriendelijk bleven. Dat maakt zij wel anders mee met die SA. Vanmorgen weer vroeg uit de veren en een prachtige tocht van 100 kilometer gemaakt, waar wij 6 uur over hebben gedaan. Het is een heel bijzonder landschap. Er loopt een rivier door 'Oranjerivier' en deze stort zich met geweld in het park, vlak voor de kamer waar wij zitten. In de omgeving van de rivier is het droog en verder is het een soort maanlandschap waar je doorrijdt. Veel woestijnzand, geel en wit met cactussen en ander klein mossig spul en verder veel rotsen en meer hebben van een berg gestapelde stenen. Dan weer een bergachtig gebied, wat voornamelijk uit lavasteen in samengesteld. Zie foto's. Hier kwamen wij ook nog baboons, giraffen, springbokkies, zebra's en ander kleine bewegelijk spul tegen. Het was weer fantastisch!! Soms even opletten op het water waar je doormoet, wel voldoende ruimte heeft om door te waden, hoewel met onze snorkel kunnen wij bijna kopje onder. Terug op campsite even een duik genomen en in piepklein, maar heel verkoelend zwembadje. Zit nu buiten te schrijven, terwijl de druppels van mijn hoofd komen en ik een beekje water op mijn rug voel. Morgen gaan wij richting Pofadder en dan naar Namangua NP, dat is een National Park aan de kust, waar weer nieuwe uitdagingen liggen. So far so good tot volgende bericht.

LEEUWENDAG

Op weg naar twee rivieren hebben wij ze gevonden 'DE LEEUWEN', ZIE DE FOTO'S, die zeggen alles. Uiteraard niet alleen van de leeuwen genoten, maar van alles wat hier rondloopt aan wild. Verder is het landschap wonderschoon. Rijden over slingerde zand/grintwegen door geel en fel rode duinen. Wat een pracht om hier doorheen te rijden. In twee rivieren hebben wij ons kampement weer opgeslagen en gaan een hapje eten en wordt het dagboek weer bijgewerkt. so far so good.

Inmiddels hebben wij Kalahari Gemsbok verlaten en zijn in Uptington aangekomen. Dit is een typisch Afrikaans stadje, hoofdweg met 6 zijwegen links en rechts en wat chique buitenwijken. Dat zit het geld, gezien de dealer van Audi, lexus, bwm en Mercedes en niet te vergeten LANDROVER. Hier moesten wij zijn om het rechterachterwiel te laten controleren op het lekken van de olie. De geïmproviseerde colafles is verwijderd en nu gaan zij kijken wat zij kunnen doen. Overnachten hier op een campsite, een holiday resort (hahaha), kijken wat dat gaat worden. Alles is hier heel groen, heet niet voor niets de GROENE KALAHARI. Zit nu bij de dealer van Landrover de tekst te schrijven en ga deze zo proberen te mailen. Zie wel of het lukt. So far so good.

Is gelukt bij fotozaak met internet. Helaas moest ik afsluiten omdat alles dicht gaat, sluittijd. Ben weer terug en ga nu weer verder met verwerken van verhalen en foto's, na dit verhaal is alles compleet. Kijk naar de data voor de volgorde van de verhalen en foto's

BRULLENDE LEEUWEN

Nossob is een echte doorgang campsite tussen het noorden ( afstand 174 kilometer) en zuiden ( 162 kilometer} van het park en ligt aan de enige harde en redelijk brede zandweg. Hier is zelfs en klein winkeltje waar weer wat voorraad kan worden aangelegd. Vooral veel water inslaan. Goede plek gevonden en afscheid genomen van Pieter en Heike. Zij hebben even gebruik gemaakt van de voorzieningen hier, o.a. douches en nog warm ook. Fris en fruitig hebben zij hun weg vervolgd. Wij weer zelf een maaltijd voor 2 gemaakt en vroeg naar bed. Ook hier is het rustig, wel veel dierengeluiden, die overheerst worden door het gebrul van leeuwen in de nacht. Volgende ochtend nog even rondgereden, daarna was het tijd voor een rustdag. Althans, auto opnieuw behandelen en even de was doen en verder planning maken voor verdere dagen. Blijven nog drie dagen in Kalahari Gemsbok en dan vervolgen wij in Zuid Afrika. Namibië valt af, teveel racen en te weinig tijd om af en toe ook even te relaxen. Het plan is om naar verschillende parken te gaan, die allemaal in prachtige natuur gebieden liggen. In ieder geval naar het ruige Cedergebergte met veel 4x4 tracks. Zit nu in en wasruimte de tekst te schrijven en ga zo eten. Wil tekst op mijn USB opslaan en kom tot de ontdekking dat deze 16 GB USB nog in Kang in de computer zit. Wat zullen die mensen blij zijn en wat baal ik, al is het heel even. Ga op zoek naar alternatief. Jullie merken wel of je deze tekst krijgt. So far so good en morgen op weg naar het zuiden naar twee rivieren, weer met z´n tweetjes en daar verheugen wij ons ook weer op. So far so good. Tot in twee rivieren.

ADEMBENEMENDE VERGEZICHTEN EN STILTE

Om 05.30 waren wij al weer uit de veren. Snel ontbijt met eigen gebakken brood uit het 'potje' van Pieter. Prachtige zonsopgang en dat wordt weer een echte hete woestijndag met temperaturen van boven de 40 graden.. Pieter en ik hebben ook nog een nieuwe improviserende afsluiting van de achteras bij RE achterwiel gemaakt. Met plastic zakje en draad hebben we het afgesloten, anders komt er weer zand en ik heb liever geen tok tok knars knars . Wij maken vandaag het rondje Noord Holland af en gaan dan, via de enige zandweg, nog 120 kilometer met snelheid van gemiddeld 20 kilometer naar het zuiden. Weer naar een prachtige camp site Polenswa. Dat betekent 12 uur rijden vandaag. Inmiddels aangekomen na een enerverende rit zonder noemenswaardige bijzonderheden. Uiteraard blijven wij genieten van het steeds wisselende decor waar wij in rijden, zoutpannen, duinen en dan weer heel veel kleine bomen en kleine venijnige bosjes. Deze staan zo dicht op de zandweg, dat ontwijken geen optie is en dus wordt de landrover langzaam voorzien van heel veel krassen over de volle lengte van de auto. Is voor de landrover geen probleem, maar de verhuurder van de mooie Toyota zal er minder blij mee zijn. Inmiddels maken wij steeds een stop onderweg voor een korte lunch, meestal op een hele kleine camp site onderweg, waar volgens mij nooit iemand zal overnachten. Steeds hetzelfde, grote boom in het midden van een zandplaat. Wel heerlijk om onder deze umbrella even te lunchen en dan weer verder gaan en steeds weer genieten van alle dieren en mooie vergezichten zie foto's. In polenswa aangekomen, weer een prachtige plek aan de rand van een pan. Zowaar hadden wij hier een toilet en een houten onderkomen met bliksemafleider voor als het slecht weer zou zijn. Auto´s geïnstalleerd en bovenkamer uitgeklapt. Na een windstilte, stak er een storm op en binnen 5 minuten was het aan de horizon, van links tot rechts, gitzwart en begon een `licht en donder` voorstelling van ongeveer 5 uur, zonder pauze. Het was echt cinemascoop. Toen het steeds dichterbij kwam en ook de regen zijn intrede deed, vlug de bovenkamer in en vandaar het spektakel verder volgen. Toen het boven ons hoofd losbarste en de flitsen wel heel dichtbij kwamen, waren Carla en ik ineens heel stilletjes. Wij genoten, maar de spanning was ook voelbaar. Uiteindelijk tent gesloten en onder de wol, nou ja onder een satijnen laken. De rest van de nacht was het adembenemend stil, niets te horen, op het gebrul van leeuwen na. De volgende ochtend passeerde een mannetjes leeuw met zwarte manen ons op een afstand van ongeveer 100 meter. Ver genoeg om je niet echt ongerust te maken, hoewel leeuwen mensen wel uit de weg gaan. Het was weer een stralend hete dag en wij gingen richting Nossob. Daar blijven wij twee dagen en moeten afscheid nemen van Pieter en Heike, die door moeten, want over 4 dagen moeten zij in Windhoek ) Namibië zijn. So far so good en tot volgende story.

GROMMENDE LANDROVER IN KALAHARI GEMSBOK

Vroeg uit de veren en na een heerlijk ( gezamenlijk ontbijt), hebben wij met elkaar afgesproken dat wij samen de tocht naar de gate van Kalahari Gemsbok zouden ondernemen. Zij hadden vooruit geboekt en konden vandaag het park in. Wij hadden pas voor drie dagen later voor het zuid Afrikaanse deel (Nossob) geboekt en willen bij de gate de eerste drie dagen verder invullen met de mogelijkheden die ons geboden zouden worden. Nou later bleek dat niet veel te zijn. Pieter was een ervaren Sahara rijder, heeft een Oost-Duitse 10 tonner gekocht ( 4x4) en deze omgebouwd tot een soort camper. Hoewel de auto vooral in beslag werd genomen door allerlei reserve onderdelen. Pieter voorop en wij volgen. Dit was echt diep en heel los zand. 4x4 inschakelen en rijden. Voor mij weer even wennen en de eerste 15 minuten gleed de auto regelmatig weg en zag Carla steeds bomen en struiken of zich af komen. Gelukkig ging het, veel stuurmanskunst, goed. Toen bleek dat ik de 4x4 niet goed had ingeschakeld en dus nog steeds op 2 wielaandrijving reed. Tja, wonder dat ik glijd. Gestopt, nu goed ingeschakeld en verder op weg. Een wereld van verschil en dat maakt het rijden ook veel leuker. Carla ontspande ook weer en hoewel het hard werken is geeft het ook wel een geweldige kick om zo met elkaar door een zeer onherbergzaam gebied te rijden en te genieten van alle schoonheid die je onderweg tegenkomt. Ik begin ook langzaam meer ontspannen te raken en de natuur geeft mij ook letterkijk meer lucht. Ik snuif de natuur hartstochtelijk op en laat het tot in mijn haarvaten doorstromen. Dit betekent nog niet dat alle vermoeidheid er in één keer uitgeademd kan worden. Daar zal nog wel een weekje overheen gaan, mede omdat ik steeds meer gewend raak aan mijn bovenbedje ( tent op het dak, zie foto). Droom wel veel, paps en mams komen regelmatig op bezoek s' nachts en gelukkig blijft oma (grietje) ook nog steeds aanwezig te zijn. Zij is er vaak overdag ook even. Dat er inmiddels een 'family guardian angels' is bleek in het verloop van de komende dagen. Eenmaal aangekomen bij de Gate van het park, bleek dat wij er niet in mochten, hadden een permit moeten regelen. Nu had ik ergens gelezen dat je wel met anderen mee kan reizen die een permit hadden. Wij met Pieter en Heike overleggen of zij het een bezwaar vonden als wij de komende drie dagen met hen zouden optrekken. Nee, dat was prima, afgelopen tijd was ook in prima sfeer verlopen, dus geef maar aan dat wij samen reizen als groep. De man was zo verbaast, dat hij letterlijk met open mond stond. Hoe lang kennen jullie elkaar, één dag zeiden wij en jullie gaan echt samen verder. Ja, inderdaad en lachend vulde hij ons permit in en wenste ons een heel prettige tijd samen in de wildernis. Achteraf begrijp ik wat hij bedoelde. Het park is namelijk net zo groot ( iets groter ) dan Nederland en wij gingen eerst een rondje Noord Holland doen, Dat betekent dat er maar één zeer zanderige pad is in een rondje van 200 kilometer. Hier woont, behoudens de dieren, niemand en wij waren op dat moment de enige 4 mensen in het gebied. Pieter ging steeds voorop en ik heb weer een aantal nieuwe stuurmanskneepjes van hem geleerd. Ook bleek hij leraar te zijn op een technische universiteit ( mechanicer) en dat kwam ons van pas. Rechter achter was een beschermdop verdwenen en liep de olie en vet uit de cardanas. Onbeschermd zou dat, volgens Pieter, eerst gaan piepen, dan tokken, dan schuren en dan sta je stil. Alles improvisorisch afgedicht, om te voorkomen dat er zand en water binnen zou komen. De weg ( pad) was vaak zo ruig dat wij ons nu pas realiseerden dat het misschien toch niet helemaal verantwoord zou zijn om dit alleen te hebben gedaan. Vandaar mijn eerdere opmerking over 'guardian angels'. Onder het grommende geluid van de landrover reden wij door prachtige landschappen, ruige zandduinen en dan weer adembenemende vergezichten, veel beesten gnoe's, gemsbok, waterbok, springbok, hartebeats,dikdik, impala's, jackhals en leeuwen, cheeta's en leopards. Genoeg om van te genieten, ook veel roofvogels, grote arenden en dan het kleine spul o.a. schorpioenen, slangen en heel veel insectensoorten. De tocht naar Swart Pan ( camp site) was 80 kilomter en dat duurde 4 uur. Daar aangekomen, bleek deze campsite een prachtige plek aan een pan ( open vlakte) en bestond uit een grote boom met een dak( umbrella) van een spanwijdte 30 meter, waar wij onder konden staan. Verder niets, gelukkig hadden zij en wij ons hier op voorbereid en voldoendehout voor vuur, eten en drinken bij ons. Tijdens het laatste uur van de rit was het beginnen te regenen en gelukkig hadden wij een luifel aan de landrover ( voor de zon) die ons nu bescherming gaf tegen de regen. Heerlijk onder de luifel zitten eten en drinken en veel verhalen gehoord over het leven in ( voormalig) oost duitsland. Alles gaat heel ontspannen en het is net of wij elkaar al jaren kennen. Altijd goed voor de balans om ook een heel aardige, humorvolle duitsers te ontmoeten. Pieter vond de gimmick van twee vingers onder je neus als snorretje van een zekere fuhrer zo grappig, dat het regelmatig werd herhaald, ter illustratie van de bureaucraten en baasjes in oost duitsland. Na een heerlijk glas wishkey de bovenkamer weer opgezocht en gaan slapen, Morgen weer en lange tocht van ongeveer 12 uur, om 05.30 opstaan. Het is dan wel zomer, maar om half acht is het hier echt aarde donker. Ik weet nu ook weer wat donker is, op de plek waar wij zonden was nergens iets van licht waar te nemen, ook omdat er geen sterren en geen maan te zien waren. So far so good en tot volgende verhaal. Hopelijk nog steeds leuk om mee te reizen. ( zie ook de foto's

ZANDWEGEN EN ZOUTPANNEN

Overnachten bij een Ultra Super Stop in Kang, ofwel gewoon de eerste benzinepomp met shop en overnachtingsmogelijkheden na 250 km, Het is de weg naar Namibië en pas na 250km is de volgende mogelijkheid om te tanken Wij slaan linksaf richting Kalahari Gemsbok National park ook wel KGALAGADI Transfronier park genoemd. Na een rustige nacht eerst nog even naar het postkantoor om ons reisverslag te mailen. Tja, netwerk down en dus niet. Dit is van de overheid en het werkt vaker niet dan wel, vertelde ons de medewerker van het PO. Er was wel een andere mogelijkheid, Hij wist dat een bedrijfje 100 meter verderop ook een internet verbinding had met andere provider. Wij kwamen bij een klein gebouwtje, meer een garage en werden verwezen naar een huis ernaast. Inderdaad, alsof wij vaste klanten waren, zo hartelijk werden wij ontvangen en mochten wij gebruik maken van het internet. Uiteraard komen er steeds meer mensen binnen om te kijken wat die rare blanken daar toch aan het doen zijn. ( zie foto's ). De verbinding was traag en het nam wel enige tijd in beslag. Eenmaal klaar gingen wij op weg naar Zutswa, de eerste mogelijkheid om te overnachten. De eerste 100 kilometer was er een redelijk weg tot Tshane, daar nog inkopen gedaan voor de komende week. Vanaf daar zouden wij een week niets meer tegenkomen en afgesneden zijn van elke vorm van elke vorm van communicatie met buitenwereld. Toen wij het plaatsje verlieten werd dat gelijk duidelijk, na de eerste (zout)pan ( zie foto met auto ) was er geen weg meer maar uitsluitend klei en zandwegen of liever gezegd paden. Dat betekende 80 kilometer rammelen en hobbelen met een snelheid van 20 ( zand ) tot 50 kilometer per uur op klei/gravel ondergrond. Het enige wat wij tegenkwamen waren, koeien, ezels en paarden langs de weg. Het is opnieuw genieten van de woeste en grillige natuur. Vlak voor wij bij Zutswa kwamen zagen wij voor ons een stofwolkje ( dat betekent dat er nog een auto is). In Zutswa stond inderdaad een Toyota Hillux met kenteken uit Namibië. Een Duits echtpaar ( Pieter en Heike) die ook op zoek waren naar de camp site. Was niet te vinden. Toen wij daar stonden te overleggen wat te doen, kwamen er opeens uit het niets een stel kinderen en een jongen sprong op de zijkant van de auto en schreeuwde naar ons hoe wij moesten rijden. Door diep zand en duinenpartij kwamen wij boven op een duinrand en daar was inderdaad een open plek met twee gebouwtjes. Toilet en douche, althans dat was eens de bedoeling geweest. Hetgeen zo'n gebouwtje functioneel maakt was er namelijk uit verdwenen. Het was een paar jaar geleden als ontwikkelingsproject opgezet om het dorp een ander middel van bestaan ( toerisme) te geven. Aangezien er maar een paar keer per jaar iemand langskwam is dit geheel mislukt. De plek was prachtig en na korte tijd volkomen in beslag genomen door kinderen. Zij kijken naar ons en wij kijken naar hen. Eenmaal aan elkaar gewend, werden onder mijn ritmische begeleiding dansjes uitgevoerd. Veel plezier met elkaar. Weer later kwamen twee vrouwen en (uiteraard) hadden zij handel. Kralen en kettingen ( zeker van ons geleerd). Wij hadden geen interesse, wel wilden wij hout van hun kopen om vuur te maken om te kunnen koken. Na onderhandelen over de prijs werd het hout voor ons gesprokkeld. Ook met de vrouwen werd er veel gelachen ( zie foto). Tot besluit kwam tegen de avond een man en die verjaagde de kinderen en stuurde de vrouwen ook weg. Hij was een echte bushman en vroeg zich af wat er zo leuk aan die kinderen en vrouwen was, daar kun je toch niets van leren, nee hij en het dorpshoofd kon ons veel over de bushwereld vertellen. Wij vertelden dat wij moe waren en dat er misschien morgen nog een gelegenheid was om verhaken aan te horen. Pieter en Heike bleken Oost duitsers te zijn ( vol trots) en ontzettend leuke mensen met veel humor. Zij waren al drie weken onderweg en gingen morgen ook verder richting Gemsbok. Zij hadden heerlijk voor ons gekookt in hun 'potje', dat is een gietijzeren pot die je op het smeulende houtvuur zet. S' avonds genoten van een prachtige onweer voorstelling in de verte, heel veel lichtflitsen weinig donder. Gaf wel een mooie sunset. S' nachts kwam het wel dichterbij, maar bleef toch op kleine afstand. Het was net of wij in het oog van een storm zaten, rondom ons donder en bliksem en diep,diep zwarte luchten. So far so good, morgen om 06.00 weer op om weer een 'helse' tocht door het ruig landschap te ondernemen

DE HETE LANGE TOCHT

Na de rammelende tocht was de enige plek om te overnachten bij een boerderij met de naam leopard valley bush lodge. Een zeer afgelegen plek, waar een ondernemende Afrikaanse vrouw een maand geleden probeert een schamel bestaan op te bouwen. Met heel veel trots liet zij ons een houten hutje zien en het enthousiasme ws zo aanstekelijk dat wij niet meer de moed hadden om te vragen of wij de landrover neer konden zetten en de tent ontvouwen. Zij wilde ook voor ons koken en alles was voor ons te regelen. Er is geen douche, maar zij had wel een grote plastic teil die gevuld kon worden met water. Een waterkoker kan dan worden neergezet om voor warm water te zorgen, al met al er was veel aandacht en zorg voor ons en haar hartelijkheid washartverwarmend. De volgende ochtend was er meer familie aanwezig om ons uit te zwaaien. Op weg naar Botswana richting Kalahari Gemspark. Na 70 kilometer in redelijk bewoond gebied gingen wij richtiong Kang. Afstand 273 kilometer en de weg is één rechte weg, met af en toe een heel flauwe bocht. Wij hebben op deze afstand 5 auto's gepasseerd en zijn zelf door 10 auto's gepasseerd. Tijdens deze rit heel veel fata morgana's, temperatuur 45 graden en deze verzengende hitte laat het asfalt zo weerspiegelen dat je steeds het gevoel hebt het water in te rijden. De lucht was prachtig blauwen de wolken waren daar als watjes ingelegd. Deze wolkjes gaven steeds een beetje schaduw op de weg en dat was dan ook de enige afwisseling. Hoewel de ezels en koeien ook voor afwisseling zorgen, zij staan vaak midden op de weg en hebben absoluut geen behoefte om van de weg te gaan als je eraan komt. Dat betekent steeds een slalom maken dus deze dieren. Tijdens deze rit werd de leegte gevuld met allerlei gedachten en was het gemis aan paps en mams ineens heel erg sterk aanwezig en dan nemen de waterlanders de vrije loop. Wij staan nu op een afgelegen plek en proberen bij een lodge te internetten. Opnieuw is deze poging mislukt, dat betekent dat jullie straks veel berichten achter elkaar krijgen. So far so good en tot volgende reisimpressie

DE SCHOONHEID VAN DE NATUUR

Wij rijden weer, airco gemaakt en op naar National Park Pilanusberg. Op het moment dat wij het park binnenrijden kom je in een andere wereld. Hier is de schoonheid in volle omvang aanwezig. De schoonheid van de natuur zalft het verdriet van de afgelopen periode. Hier in de puurheid van het bestaan wordt je weer opgenomen in de cirkel van het leven. Hier zie je ook hoe het leven begint, maar ook hoe het leven eindig is. Wij zijn de hele dag verrast door alle schoonheid en ik probeer dat met foto's tot verbeelding te brengen. Laat de beelden spreken!! Aan het eind van de dag hebben wij ons klaargemaakt voor de nacht. Rooftent stond er prachtig bij, alle ramen open. En dat hadden wij beter niet kunnen doen. Wij waren gaan eten en tijdens een enorm onweer met heel fikse tropische regens, dachten wij ineens ohhh, de ramen van de tent staan nog open. Wij snel naar de auto, terwijl enorme bliksemflitsen ons het licht gaven dat wij nodig hadden om de weg te vinden. Gelukkig viel de waterschade mee, behalve dat wij drijf en drijf nat waren. De volgende ochtend was de omgeving ik een heel grote waterplas verandert. Wonder oh wonder na een uur zon, is alles weer opgedroogd en de rode aarde schittert weer als vanouds. De nieuwe dag heeft ons weer veel schoonheid gebracht en steeds weer worden wij verrast en genieten van alles wat groei en bloeit. Wij verlaten deze schoonheid in Pilasnusberg en gaan op zoek naar nieuwe avonturen in Madikwe Game reserve. Nou dat viel wel heel erg tegen. Na een ` wasboord`rit van 40 kilometer kwamen bij de Gate en daar kregen wij te horen dat wij niet in het park konden, behalve als wij een reservering voor een loge hadden. Nee dat hebben wij niet. De vriendelijk dame vroeg of zij een reservering in een logde moest maken. Kostte wel 180 euro per persoon. Nou nee dus, en alle charmes ten spijt lukte het ons niet dit park binnen te komen. Tja en dan moeten wij een omweg maken van 120 km, en dat uitsluitend over wasboord en potholes wegen. Zulke ritten vragen het uiterste van auto en chauffeur. Uiteindelijk kwamen wij vlak bij de grens uit, het was al laat en ik weet dat de grensovergang nog 2 uur in beslag neemt. Alternatief een boerderij 20 km verderop waar wij konden overnachten. Dat verhaal zal ik de volgende keer vertellen. So far, so good en tot volgende bericht