Na twee prachtige dagen in Augrabies N.P. zijn wij richting Goegap N.P. gereden. Langzaam veranderde de landschappelijke kleuren rood/paars van de bergen, rood/bruin en oker van het zand in meer onbestemde kleuren. Flets grijs en vaal geel waren de kleuren die zijn intrede deden. Wij reden letterlijk de verlatenheid in, waarin de leegte steeds voelbaarder werd. De weg was recht en lang, pas na 284 kilometer was onze eerste afslag. Het asfalt zinderde onder de hitte van de zon. Daar komen dan opnieuw de herinneringen, de leegte van het landschap slaat dan naar binnen en langzaam wordt de leegte van binnen opgevuld met beelden en herinneringen aan paps en mams. Opnieuw wellen de tranen, tot zij niet meer binnen willen blijven en dan stromen zij langzaam naar buiten. Hier in dit dorre en verschraalde landschap vallen de tranen als kostbare parels op de grond en dankbaar voor deze geringe hoeveelheid water zie je, bwvs, de bloemen uit de grond schieten. Circle of live!! Het zijn geen onplezierige momenten, alleen wat onhandig als je de weg wilt vervolgen. Deze emoties golven dan op en neer en na een tijdje wordt het weer rustig en genieten wij weer van onze 60 jaren muziek, die in volle omvang is meegenomen. Altijd heerlijke road muziek en Carla galmt bijna alles uit volle borst mee. Eindbestemming is Goegap N.P. en voor wij daar naar toe gaan, eerst nog even boodschappen doen in Springbok. Ik zei tegen Carla: aan de hoofdweg is een Super Spar en daar is echt alles te krijgen. ( wist ik van eerdere reis naar Namibië ). Inderdaad de Spar was er nog steeds en na boodschappen te hebben gedaan, gingen wij naar onze Camp site in het N.P. Weer helemaal alleen. Voor het eten eerst nog een prachtige 4x4 tocht gemaakt door het N.P..Daarna hout voor de braai aangemaakt en dan koken op het houtvuur en houtskool. Nu zit ik aan mijn tafeltje te schrijven, terwijl Carla het vuur hoog houdt om alle gedierte en ongedierte op afstand te houden. Wij nemen nog een glas rode wijn, proosten op het leven en gaan dan heerlijk slapen in onze eigen daklodge. So far so good, ik kan deze tekst morgen nog op reismee zetten met wat foto's, daarna zal het wel weer enige tijd duren.