S' ochtends vroeg uit de veren ( 06.00 ), ontbijt voor twee ( zie foto), de cheetah starten en weer op weg. Net op weg hoorde ik het geluid van een DC3 en rook kerosine. Daar moest ik meer van weten. Er was inderdaad een landingsstrip en het vliegruig was inderdaad een DC 3 die door de luchtmacht van SA wordt gebruikt. ( zie foto's). Praatje gemaakt met lokale garagehouder die ook deze landingsstrip beheert en voor brandstof zorgt. Verder op weg,vandaag voornamelijk veel gravel - en zandwegen. Gaan naar Namagua National Park, een zeer uitgestrekt landschap in wisselende gedaanten. Eerst nog vlak, dan gaat het geleidelijk over in heuvelachtig. Ook hier weer een prachtige omgeving en al slingerend rijden wij 100 km door dit landschap. Helaas, bij de gate werd ons duidelijk dat het niet mogelijk was hier te overnachten. De enige mogelijkheid was in een hutje en daar hadden wij even geen zin in. Wij voelen ons het prettigst in de vrije natuur en op de kamer van ons dakhotel. Ander voordeel. altijd je eigen bar en restaurant bij de hand. Althans dan moet er wel altijd voor een aantal dagen eten en drinken worden ingeslagen en vooral vele liters water. Meestal hebben wij 50 liter bij ons. Dit gedeelte van SA en ook het gedeelte in Botswana doet het meeste denken aan het woeste Australië. Frans en Eshter toeren daar nu rond en uit hun mail begreep ik dat wij ongeveer tegelijkertijd van het prachtige natuurverschijnsel 'de lightningshow' in donkere wolken en over grote afstand, hebben genoten. Hier gelukkig minder 'muddy' dan in Australia. Hoewel het glibberen over glad zand nog steeds alertheid van de chauffeur vraagt. Wij zoeken naar een alternatief om te overnachten, was mogelijk in Groenriviersmond, maar dat was richting de kust en dat was niet de weg die wij wilden volgen. Via Wallekraai konden wij naar Garies, een klein plaatsje aan de verbindingsweg van Springbok naar Kaapstad. De rit naar dit plaatsje was weer zeer afwisselend en ook hier kwamen wij weer in een weelderig palet van kleuren terecht. Heel veel kleur in een verder okerkleurig landschap. Ook kwamen wij weer groepen Springbokkern, gemsbokken, hartebeast en wonder oh wonder twee zwarte Klipspringers, dat is een soort springbokje maar dan zwart en dat is hier heel bijzonder. Het schijnt hier in Augustus en September één grote bloemenzee te zijn en dat is gelijk ook de grote toeristische trekpleister van dit gebied. Aangekomen in Garies leek het wel of wij in een western film terecht waren gekomen. He hoofdstraat was een lange zandweg met langs beide zijden voornamelijk winkeltjes en overnachtingsmogelijkheden. Het ontbrak nog net aan de grote grasbollen die door de wind de hoofdstraat worden doorgejaagd en het piepen van de saloondeuren. De campsite was aan het eind van deze hoofdstraat en daar aangekomen troffen wij een zeer desolate plek aan. Verder stonden daar een aantal rijen stoelen, grote tafels en werd een groot vuur gestookt. Morgen is het hier Nationale feestdag en dat wordt hier ingewijd met veel eten en vooral drank. Niet zo'n heel geschikte plaats om te overnachten. 90 km verderop bij Vanrhijnsdorg waren nog twee mogelijkheden en weer op asfalt is dat voor ons een uur rijden ( als er geen vrachtwagens voor je zitten). Hier was een kleine campsite met een restaurant. Joepie, auto neergezet, drankje genomen en genoten van een heerlijke maaltijd ( met patat!!!). S' nachts waren wij minder blij, oja morgen nationale feestdag en dat hebben wij gehoord vanuit het restaurant/bar, waar de geluiden ons in vele decibelen tot 03.00 uur konden bereiken. Welkom in bewoonde wereld! Volgende dag naar Cedesgebergte, een lang gekoesterde wens van mij om hier naar toe te gaan. Het is een prachtig berggebied en de gravel/zand wegen slingeren van top naar vallei en dan weer omhoog. Ik wist dat hier een hele mooie campsite midden in Cedergebergte noest zijn en daar gingen wij heen. Na een intensieve rit, uiteraard genoten van alle vergezichten, kwamen wij aan op de Jamaka Organic Farm, waar de campsite is. Prachtige plek aan de Algeria, een zijarm van de Olifantsrivier. Het beeld wordt enigszins verstoord door zwart geblakerde struiken en bomen. In Februari heeft hier een fikse brand huisgehouden en alle sinaasappelbomen en rooibos thee struiken zijn vernietigd. Wonder oh wonder is de campsite ongedeerd gebleven. Het voor is letterlijk over de camp site gesprongen naar de overzijde waar de berg waar het bergop zijn weg heeft vervolgd. Hier blijven wij twee dagen en op deze plek ben ik dit verhaal aan het schrijven ( zie foto). Ondanks de brand mag hier s;avonds weer gewoon vuur gemaakt worden om het eten te bereiden en gezellig bij het kampvuur een drankje te drinken Wij blijven daarna ook nog in dit gebied en gaan daarna richting kust. Gaan naar West Coast National Park en dan schiet het al weer op ( nog maar 5 dagen met de Cheetah ). So far so good !!