Vanuit Kalahari Gemsbok zijn wij richting Green Kalahari gegaan. Strakke blauwe lucht en temperaturen van 40 graden en meer. Dat is wat ons de komende dagen steeds zal vergezellen. Het is een droge woestijnhitte en als je een witte boterham in de wind houdt dan krijg je een heerlijke geroosterde boterham. Altijd handig voor een toatje met tonijn. Zoasl in eerde berichten is het olielek probleem opgelost. Weer improvisorisch omdat het 'doppie' niet te krijgen was. Nu een plug met rode silicone erom heen en het werkt. De jongens in de Landrover garage hadden daar veel lol in en ik mocht absoluut niets betalen, terwijl ze er toch een middag mee bezig waren. Zelfs een tip wilde zij niet accepteren, ga jy maar lekker rij!! De campsite in Uptington was wel even een shock voor ons. Ineens stonden wij op een holiday resort, wat er trouwens prachtig uitzag. Palmbomen en veel acaciabomen voor de broodnodige schaduw. Ineens veel zwarte Afrikaners die hier vakantie houden en heel veel van muziek en dans houden. Carla is s' avonds nog even naar zo'n feestje gelopen om te kijken hoe dat gaat. Uiteraard kwam zij pas na een uur terug, moest blijven, drankje accepteren enz. Hellas is de muziekkeuze van blank en zwart totaal verschillend, de blankie draait heel hard Neil Diamond, terwijl de zwart man stevige (eigen) soulmuziek liet horen. Wel prima geslapen, tot om 04.00 uur ineens twee mensen een tent naast de Landrover kwamen opzetten en toen hij stond hem ook weer afbraken en weggingen. Rare lui die witmensen. Volgende dag boodschappen doen en de verhalen en foto's op reismee zetten. Toen richting Augrabies Falls N.P.. Dat was een hete zinderende tocht, opnieuw bleek ons airco het niet te doen. Was weer de eerste keer na Rustenburg dat wij de Airco gebruikte. Waarschijnlijk is de leiding opnieuw gebroken door het ruige werk in de Kalahari Gemsbok. De auto doet het prima, komt overal doorheen en zwoegt zich door zand, modder, rivieren. Alleen de luxe wil niet. Met ramen open en kleppen voor open komt er gewoon wind binnen en zo hoort het ook eigenlijk. In N.P. aangekomen bleek de door mij gereserveerde plaatsen op de campsite te zijn gecanceld. Ik had wel gevraagd om wijziging en als dat niet kon om canceling. Bleek inderdaad niet te kunnen want campsite was vol. Zal wel in mijn mail staan, die heb ik nog niets geraadpleegd. Geen zin om terug te gaan ern nu zitten wij in een self-catering lodge. Koken zelf en hebben ineens wel airco in de kamer. Het bed is ineens ook heel groot en ik moet Carla roepen of zij nog wel naast mij ligt. Genieten van deze onvoorziene, maar aangename luxe. Kregen trouwens 25% korting, omdat het meisje achter de balie het heel vervelend vond en waardering had voor het feit dat wij vriendelijk bleven. Dat maakt zij wel anders mee met die SA. Vanmorgen weer vroeg uit de veren en een prachtige tocht van 100 kilometer gemaakt, waar wij 6 uur over hebben gedaan. Het is een heel bijzonder landschap. Er loopt een rivier door 'Oranjerivier' en deze stort zich met geweld in het park, vlak voor de kamer waar wij zitten. In de omgeving van de rivier is het droog en verder is het een soort maanlandschap waar je doorrijdt. Veel woestijnzand, geel en wit met cactussen en ander klein mossig spul en verder veel rotsen en meer hebben van een berg gestapelde stenen. Dan weer een bergachtig gebied, wat voornamelijk uit lavasteen in samengesteld. Zie foto's. Hier kwamen wij ook nog baboons, giraffen, springbokkies, zebra's en ander kleine bewegelijk spul tegen. Het was weer fantastisch!! Soms even opletten op het water waar je doormoet, wel voldoende ruimte heeft om door te waden, hoewel met onze snorkel kunnen wij bijna kopje onder. Terug op campsite even een duik genomen en in piepklein, maar heel verkoelend zwembadje. Zit nu buiten te schrijven, terwijl de druppels van mijn hoofd komen en ik een beekje water op mijn rug voel. Morgen gaan wij richting Pofadder en dan naar Namangua NP, dat is een National Park aan de kust, waar weer nieuwe uitdagingen liggen. So far so good tot volgende bericht.